φίλ.π.γ. : " λ.μ. ": Ο "ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ" τΆρχιμανδρειού-Αναδρομές του Άλ.Χρηστίδη.

-- Τρέχαμε οι πιτσιρικάδες στις Γιαννιώτικες γειτονιές ,στις γειτονιές του Αρχιμανδρειού....Τρέχαμε όταν βλέπαμε τον καπετάνιο να τον χαιρετίσουμε στρατιωτικά ... κι ο καλοκάγαθος καπετάνιος μας ανταπέδιδε τον χαιρετισμό πάντα με το γλυκήτατο αξέχαστο χαμόγελό του κι αν τύχαινε να προσπερνάει την ώρα εκείνη κάποια κυρά της γειτονιάς την χαιρετούσε κι αυτή με σεβασμό χωρίς να παραλείπει να στρίβει με υπονοούμενα κολακευτικά (όχι πονηρά) το μουστάκι του....
...Τις Κυριακές και τις επίσημες γιορτές στην αρχοντοεκκλησιά της γειτονιάς μας ,στριμοχνώμασταν τα παιδαρέλια να τον δούμε εκεί στην θέση των επισήμων ,κάτω από το δεσποτικό,πως έπαιρνε το επίσημο καμαρωτό παράστημα την ώρα του "βασιλικού πολυχρόνιου".... Ξαφνιάζονταν οι επίσημοι ,προ πάντων οι νεοδιόριστοι στην πόλη....κανένας δεν του παράβγαινε.Μονάχα ο νεοκώρος ,ο Κυρ Αντώνης,με κάποιον τρόπο είχε καταφέρει να τον "μεταθέτει"από την θέση του (με αμοιβαία κατανόηση) αν τύχαινε κανένα μνημόσυνο για να καθήσουν οι συγγενείς...
...Η καθημερινή του στολή όλο και τρίβονταν με τα χρόνια κι ήταν με περισσότερα μπαλώματα με τον καιρό , ενώ η επίσημή του (των Κυριακών) κρατούσε μια "ξεχασμένη" φρεσκάδα που την πρόδινε η μυρουδιά του σεντουκιού... Τον θυμάμε πεντακάθαρο ,περιποιημένο και καμαρωτό προ πάντων όταν φορούσε τα παράσημά του....
...Κανένας δεν είχε αναφέρει ποτέ το όνομά του ούτε μας ενδιέφερε εμάς τα παιδιά να το μάθουμε .Ήταν ο Καπετάνιος. Ήταν ; δεν ήταν ; απλά του άρεσε ο ρόλος ; Ούτε κι αυτό μας ένοιζε... Για εμάς ήταν η ζωντανή αναπαράσταση του ήρωα που βγήκε μέσα απο τις ιστορίες και τα σχολικά βιβλία ... (μιλάω για την εποχή του Κυπριακού αγώνα όταν ακόμη και στα νήπια με την Κυρία Κοντηλένια, φτιάχναμε αυτοσχέδιες σημαίες στο χαρτί και φωνάζαμε κι εμείς ΕΟΚΑ-Κύπρος Ένωσις-Διγενής ...) . Κάποτε χάθηκε από τους δρόμους.... σε κανέναν όμως δεν έλειψε παρά μόνο αν το έφερνε η κουβέντα κάποιος θα έλεγε "μάλλον πέθανε" ή "άκουσα πώς πέθανε".Αυτός όμως ζούσε στα όρια της γειτονιάς του πλέον ποιό πάνω από το γήπεδο , στην οδό Σταυρίδου.Εκεί τον ξαναείδα τελευταία φορά (ήμουν στο γυμνάσιο τότε) .... ξαφνικά από το παράθυρο ενός παλιού Γιαννιώτικου σπιτιού είδα να προβάλει .... το μπούστο της ζωντανής προτομής του ... Ολόιδιος. Με το "παιδικό" πρόσωπο και τα γυαλιστερά μάτια ... κοίταζε πρός τον δρόμο ... με κοίταζε ... κατάλαβα πώς ήθελε να τον χαιρετίσω... κοίταξα στον δρόμο μήπως με έβλεπε κανείς .. δειλά και με ντροπή τον χαιρέτησα στρατιωτικά και ψιθύρισα "γειά σου Καπετάνιε"... μου ανταπέδωσε τον χαιρετισμό με πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης .... και έτσι τον θυμάμε από τότε ...
   Πέρασαν χρόνια ... πολλά ... στα 1988 και στην Γιαννιώτικη εφημερίδα " ΠΡΩΪΝΑ ΝΕΑ " τον "ξανασυνάντησα" στις "αναδρομές" του Άλκη Χρηστίδη και τον κράτησα για να τον μοιραστώ με φίλους .Στα 1994-95 στην συνεργασία μου με τον αξέχαστο Ηπειρώτη ,τον Ζαγορίσιο Άγγελο Κίτσιο, για το φωτογραφικό λεύκωμα της Ριζαρείου με τίτλο "ΙΩΑΝΝΙΝΑ",τον "ξαναντάμωσα" πάλι τον Καπετάνιο σε φωτογραφία του 1950 του καλλιτέχνη φωτογράφου Άγγελου Καλογερίδη ,ο οποίος τον αποθανάτισε στην πλέον αυθεντική - φυσική του "πόζα".
Παρασκευή 6 του Σεπτέμβρη 2013 , χθές , ο Άγγελος Παπαγεωργίου τον ξαναέφερε κοντά μας ,διαδυκτιακά αυτή την φορά ,με το ωραίο ,όπως πάντα,ποίημά του.
Αυτό το ποίημα του Άγγελου και την "αναδρομή" του Άλκη Χρηστίδη κάνω σήμερα τον κόπο να τα μοιραστώ με τους φίλους μου ... ελπίζω να τα απολαύσετε.
φίλ.π.γ. Ιωάννινα 7-9ου-2013.

                                             **********************************
                                             **********************************

                                                                          Α'

        Άγγελος Παπαγεωργίου
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

                       Στα Γιάννενα , ο Καπετάνιος

                                           ( ... στη φωτογραφία : Γιάννινα,δεκαετία του '60.
                                               Ο Καπετάνιος!Μιά πασίγνωστη στους παλιώτερους
                                              Γιαννιώτες , φιγούρα )
                                                    ==============================

                                                            Ο Καπετάνιος χαιρετάει
                                                            σαν νά 'ρθε η ώρα του η στερνή.
                                                            Τρελόν το πλήθος τον νογάει,
                                                            το πλήθος που 'χει σφαλερή

                                                            μια ιδέα παντοδυναμίας,
                                                            μια ιδέα αθανάτου στη ζωή
                                                            και νοιώθει ρίγη ευδαιμονίας
                                                            τον καπετάνιο ωσάν θωρεί !

                                                            γειρτό,μισοκομμένο στάχυ
                                                            - δέντρα περνιούνται αυτοί,αειθαλή!
                                                           ποιός το λοιπόν,χαμένα τα ΄χει ;
                                                           Ο Καπετάνιος ή αυτοί ;

   Άγγελος

                                              ====================================
                                              ====================================


                                                                                     Β'

Εφημερίδα " ΠΡΩΪΝΑ ΝΕΑ " Σάββατο - Κυριακή 10&11 Δεκεμβρίου 1988